1971 Plane Crash Survivor Juliane Koepcke: भारतातील अहमदाबाद येथे एयर इंडिया फ्लाइट AI171 चा एक भयानक अपघात झाला, ज्यामध्ये 242 प्रवाशांपैकी फक्त एकच प्रवासी, विश्वास कुमार रमेश, वाचला. लंडनला जाणाऱ्या बोईंग 787-8 ड्रीमलाइनरने टेकऑफ केल्यानंतर काही क्षणातच बी.जे. मेडिकल कॉलेजच्या इमारतीवर आदळून त्याचा स्फोट झाला. या अपघातात 241 प्रवाशांचा आणि जमिनीवरील अनेकांचा मृत्यू झाला. विश्वास कुमार रमेश, वय 40, सीट 11A वर बसलेले होते आणि त्यांनी आपला सीटबेल्ट काढून आपत्कालीन दरवाजातून बाहेर पडत स्वतःचा जीव वाचवला. त्यांनी सांगितले की, “टेकऑफनंतर 30 सेकंदातच एक मोठा आवाज झाला आणि विमान कोसळले. मला स्वतःवर विश्वासच बसत नाही की मी कसा वाचलो.” या अपघातातील रमेश यांची कहाणी काहीशी ज्युलियन कोपेकच्या 1971 मधील अविश्वसनीय कहाणीची आठवण करून देते. ज्युलियन कोपेक, एक 17 वर्षांची मुलगी, LANSA फ्लाइट 508 च्या अपघातातून एकमेव वाचली होती, जेव्हा ती 10,000 फूट उंचीवरून पेरूच्या ॲमेझॉन जंगलात कोसळली होती.

ज्यूलियनचा जीवनप्रवास;

ज्युलियन मार्गारेट बीट कोपेक हिचा जन्म 10 ऑक्टोबर 1954 रोजी लिमा, पेरू येथे झाला. ती जर्मन प्राणीशास्त्रज्ञ मारिया आणि हंस-विल्हेल्म कोपेक यांची एकुलती एक मुलगी होती. ज्युलियनचे पालक लिमाच्या नॅचरल हिस्ट्री म्युझियममध्ये काम करत होते आणि 1968 मध्ये त्यांनी पेरूच्या अॅमेझॉन जंगलात पंगुआना संशोधन केंद्र स्थापन केले. वयाच्या 14 व्या वर्षी, ज्युलियन आपल्या पालकांसह या जंगलातील संशोधन केंद्रात राहण्यासाठी गेली, जिथे तिने जंगलातील जीवन आणि अस्तित्व नेमके कसे असते याचे अनुभव घेतले. ज्युलियन एक हुशार आणि जिज्ञासू मुलगी होती. तिने आपले शिक्षण लिमामध्ये पूर्ण केले आणि 23 डिसेंबर 1971 मध्ये हायस्कूलमधून पदवी प्राप्त केली. आपल्या पदवी समारंभासाठी ती लिमाला आली होती आणि त्यानंतर ती आपल्या आईसोबत ख्रिसमसच्या सुट्टीसाठी पंगुआना येथे आपल्या वडिलांना भेटण्यासाठी परत जाणार होती.

काळ आला होता पण वेळ आली नव्हती…

24 डिसेंबर 1971 रोजी, ज्युलियन आणि तिची आई मारिया यांनी लिमा ते पुकाल्पा,पेरू या प्रवासासाठी LANSA फ्लाइट 508 मध्ये प्रवेश केला. ही फ्लाइट लॉकहीड L-188A इलेक्ट्रा टर्बोप्रॉप विमानाने चालवली जात होती, ज्याची प्रतिष्ठा खराब होती. ज्युलियनच्या वडिलांनी या विमान कंपनीने प्रवास न करण्याचा सल्ला दिला होता, परंतु ख्रिसमसच्या काळात इतर सर्व फ्लाइट्स बुक झाल्याने त्यांना दुसरा पर्याय नव्हता.

विमानाने टेकऑफ केल्यानंतर काही वेळातच ते एका भयानक वादळात सापडले. विमानाला विजेचा झटका बसला आणि ते 20,000 फूट उंचीवर असताना हवेतच तुकडे तुकडे झाले. ज्युलियन, ज्या खिडकीच्या बाजूच्या सीटवर बसलेली होती आणि सीटबेल्ट लावलेला होता, त्यावेळी ती आपल्या सीटसह 10,000 फूट (3,000 मीटर) उंचीवरून अॅमेझॉन जंगलात कोसळली.तिच्या बाजूच्या दोन सीट्ससह त्यांची सीट जणू पॅराशूटप्रमाणे काम करत होती, आणि वादळातील हवेच्या झोतांनी आणि जंगलातील दाट झाडांनी तीच काहीप्रमाणात संरक्षण केले. तरीही, तिला गंभीर दुखापत झाली, ज्यात कॉलरबोन फ्रॅक्चर, डोळ्याची दुखापत, खोल जखमा आणि मेंदूचा हादरा यांचा समावेश होता.

जंगलातील 11 दिवस;

25 डिसेंबर 1971 रोजी सकाळी ज्युलियन जंगलात जागी झाली. तिने आपली आई आणि इतर प्रवाशांचा शोध घेण्याचा प्रयत्न केला, परंतु तिला फक्त जंगलातील आवाज ऐकू आले. ती त्या भयाण जंगलात पूर्णपणे एकटी होती. तिच्याकडे फक्त एक मिनी-ड्रेस, एक सँडल (दुसरी सँडल हरवली होती) आणि विमानाच्या अवशेषात सापडलेली कँडीजची पिशवी होती. तिला खूप मोठ्याप्रमाणात जखमा झाल्या होत्य, आणि ती जवळजवळ अंधच झाली होती कारण तिचे चश्मे ही हरवले होते. ज्युलियननी आपल्या पालकांनी शिकवलेल्या जंगलातील अस्तित्वाच्या अनुभवांचा वापर केला. तिने एका छोट्या प्रवाहाचा मागोवा घेतला, कारण तिला माहित होते की प्रवाह मोठ्या नदीकडे आणि अखेरीस मानवी वस्तीकडे नेऊ शकतात. ती 11 दिवस जंगलात भटकत राहिली,भुकेने, तहानेने आणि कीटकांच्या चाव्यांनी त्रस्त होत. तिने फक्त कँडीज खाल्ल्या आणि प्रवाहातील पाणी प्यायले. जंगलातील दाट झाडांमुळे बचाव पथकांना तीचा शोध घेणे अशक्य झाले होते.

अखेरीस, 11 व्या दिवशी, ज्युलियनला स्थानिक लाकूडतोड कामगारांनी बनवलेली एक तात्पुरती झोपडी सापडली. ती तिथे थांबली आणि दुसऱ्या दिवशी कामगारांनी तिला शोधले. त्यांनी ज्युलियनला प्रथमोपचार दिले आणि नंतर तिला नावेने जवळच्या गावात नेले, जिथून तिला हॉस्पिटलमध्ये दाखल करण्यात आले. ज्युलियन म्हणते की, “मी का एकटी वाचले?” हा प्रश्न तिला नेहमी सतावतो. ज्युलियनने अपघातानंतर पेरूमधील हॉस्पिटलमध्ये उपचार घेतले आणि नंतर ती आपला मूळ देश जर्मनीला परतली. तिथे तिने जीवशास्त्राचा अभ्यास केला आणि लुडविग मॅक्सिमिलियन युनिव्हर्सिटी ऑफ म्युनिकमधून डॉक्टरेट मिळवली. ती आता वटवाघळांच्या अभ्यासात तज्ञ झालीय . 1989 मध्ये, तिने सहकारी शास्त्रज्ञ एरिच डिलर यांच्याशी लग्न केले आणि पंगुआना संशोधन केंद्राच्या संचालक म्हणून काम पाहू लागली.

2011 मध्ये, ज्युलियनने त्यांच्या अनुभवावर आधारित “When I Fell From the Sky” नावाचे आत्मचरित्र प्रकाशित केले, ज्यामध्ये तिने आपल्या अपघाताची आणि जंगलातील 11 दिवसांची कहाणी सविस्तर सांगितली. 1998 मध्ये, जर्मन चित्रपट निर्माते वर्नर हर्झोग यांनी त्यांच्या कहाणीवर “Wings of Hope” नावाचा माहितीपट बनवला. हर्झोग स्वतः LANSA फ्लाइट 508 वर असणार होते, परंतु ऐनवेळी त्यांनी आपला प्रवास रद्द केला होता.आणि अगदी हेही काहीस भूमी चौहानच्या प्रसंगासारखं होतं. 2025 चा हा अपघात काहीसा 1971 च्या त्या अपघाताप्रमाणेच भासतो. जणू काही एक प्रकारचा दे जावू इफेक्टच!
(‘देजा वू’:आपल्या सोबत हे आधी घडलंय, असं वाटतं)

न्यूज अनकट प्रतिनिधी; प्रज्ञा शिंदे